Nagietek lekarski – Calendula officinalis (nagietki, stolik, paznogietka, paznokietek, nagietek).
Rośliny jednoroczna, wysokości 30—60 cni, o korzeniu palowym. Dolne liście ogonkowe, całobrzegie, łopatkowe lub odwrotnie jajowate, górne podługowate lub lancetowate, siedzące. Poszukiwane są formy o przewadze kwiatów „pełnych". Barwa kwiatów od brązowo-czerwonej poprzez pomarańczową do żółtej.
Surowcem zielarskim jest kwiat bez kielicha (Flos Calendulae sine calicious). Surowcem leczniczym są jedynie kwiaty o barwie pomarańczowej. Są one zasobne we flawonoidy, karotenoidy, olejek lotny, alkohole trójterpenowe, kwas oleanowy, związki żywicowe, śluz, substancje goryczowe i inne.
Surowiec stosowany bywa wewnętrznie w stanach zapalnych przewodu pokarmowego, gruczołów oraz w chorobie wrzodowej żołądka, a także w schorzeniach wątroby i przewodów żółciowych. Stosowany jest przy nowotworach złośliwych.
Napary z kwiatów działają uspokajająco na system nerwowy, obniżają ciśnienie, wzmagają czynności serca. Nagietek stosowany jest zewnętrznie, jako środek przeciwzapalny i gojący do płukania jamy ustnej i gardła, do okładów na rany, oparzania i odmrożenia, liszaje, brodawki, odciski, jęczmienie, ukąszenia owadów, pęknięcia skóry. Naparem nagietka przemywa się oczy przy zapaleniu spojówek i powiek.
Napar: łyżkę płatków nagietka zalać szklanką wrzątku, zostawić pod przykryciem na 10 minut, odcedzić. Pić 2 razy dziennie pół szklanki płynu.
Odwar do okładów (kompresów): 4 łyżki płatków zalać szklanką zimnej wady i gotować 20 minut, odcedzić. Kompres przykładać pod ceratkę.
