Perz właściwy – Agropyron repens (L.) P.B. (biały perz, psia pasza, pyrnik).
Wieloletnia roślina zielna o długich białych kłączach. Liście płaskie, żywozielone, z wierzchu szorstkie, pochwy liściowe za młodu owłosione, Na źdźble dochodzącym do 120 cm wyrasta dość gęsty kłos. Owocem jest ziarniak. Jest to uporczywy chwast ogrodowy i polny, występuje tez na polanach, śmietniskach, przypłociach. Gatunek bardzo pospolity.
Surowcem jest kłącze perzu – Rhizoma Agropyri. Zbiera się je bronami lub grabiami wczesna wiosną, przebiera, czyści, myje i suszy na słońcu lub w przewiewnych pomieszczeniach. Wysuszony surowiec przechowujemy w lnianych woreczkach. Kłącza perzu zawierają dużo inuliny, polisacharyd, trytycynę, mannit, fruktozę, karotenoidy, kwasy organiczne, inozyt, sole mineralne (potas), krzemionkę i inne.
Perz ma działanie moczopędne, poprawia przemianę materii, obniża poziom tłuszczów w wątrobie i cholesterolu we krwi. Krzemionka ułatwia regenerację uszkodzonych błon śluzowych i łagodzi stany zapalne. Napary i odwary stosuje się do leczenia stanów zapalnych przebiegających z obrzękami, kamicy nerkowej i pęcherzowej, nieżytach przewodu pokarmowego, stłuczeniu wątroby, przy lżejszych zatruciach pokarmowych i w zaburzeniach przemiany materii połączonych z wypryskami skórnymi. Stosuję się go także do zmniejszenia obrzęków spowodowanych złą pracą nerek. W lecznictwie ludowym napar z kłączy stosuje się przeciw kamieniom żółciowym, przy leczeniu cukrzycy i hemoroidów
Napar: 10-15 g (1 łyżka) kłączy zalać 1 szklanka wrzątku i zostawić na 10 min., po czym odcedzić. Pić 2-4 razy dziennie po pół szklanki.
